Jedno uczucie

Spojrzał na swój zegarek po raz kolejny. Zbierało mu się już na wymioty, choć chwilę wcześniej był podekscytowany szeregiem odkryć, których dokonał. Jego myśli skupiały się nie tyle na ojcu i matce, co na zrozumieniu istoty związku.

Wchodząc do salonu zastał list od matki do ojca. Zrozumiał i zachował, jak zazwyczaj w takich sprawach, stoicki spokój. Stan ten towarzyszył mu niezwykle często w kontaktach z kobietami. Po prostu spotykał się z nimi i trzymając je za rękę zdawał się być znudzony tym wszystkim. Był nagrodą dla kobiety, która pokarze mu coś niezwykłego.

Z dnia na dzień się zmieniał i zaskakiwał wszystkich, z którymi rozmawiał. Wtedy w jego głowie znów zrodziła się wizja. Stał w promieniach słońca z tą dziewczyną, która zapoczątkowała koło wszelakich i nieustannych zmian. Nie potrafił wyrazić ogromnego, z każdą sekundą, oraz każdą myślą, potężnie narastającego uczucia nieokiełznanego przez żaden z żywiołów, szczęśliwego szczęścia

Kiedy to z jego pokoju dobiegł kolejny odgłos zaczynającej się kłótni. Postanowił zapytać wodnika o radę. Ten uśmiechnął się i odpowiedział z pogardą:

"Żyję w wodzie wiele lat, choć pływać nie potrafię. Żyję, bo jestem na statku, który się rozlatuje. Pora nauczyć się pływać, lub zniknąć, bo marnością jest dla mnie świat i ja dla świata".

Co samotność robi z człowieka?